کیورینگ (Curing) مجموعه فعل و انفعالی است که منجر به تشکیل لایه محکم و یک دستی از پوشش بر روی سطح می شود. این فرآیند می تواند با پدیده هایی چون خشک شدن حلال، واکنش های شیمیایی بین رزین و هاردنر و یا واکنش رزین با اکسیژن هوا همراه باشد.

فرآیند خشک شدن رنگ

تشکیل یک فیلم رنگ خشک (Dry film) بر روی سطح، حاصل فرآیند خشک شدن لایه فیلم تر (Wet film) اعمال شده بر سطح می باشد.این فرآیند خشک شدن می تواند به یکی از سه روش زیر صورت بگیرد:

خشک شدن فیزیکی:در این روش تشکیل فیلم خشک صرفا نتیجه خارج شدن حلال از فیلم رنگ تر است.در نتیجه ممکن است فیلم رنگ خشک در تماس با حلال به حالت اولیه برگردد.این نوع پوشش ها به نام پوشش های گرمانرم یا ترموپلاستیک (Thermoplastic coating) نیز شناخته می شوند.رنگ های اکریلیک و کائوچوکلره نمونه هایی از این نوع رنگ ها هستند.

در این نوع پوشش ها سرعت تبخیر حلال نقش تعیین کننده ای در زمان خشک شدن پوشش دارد.حلال فرار تر ،سریع تر تبخیر شده و در نتیجه زمان خشک شدن پوشش کم خواهد شد.گرچه سرعت بالای تبخیر حلال در مواردی می تواند مشکل ساز شود.اگر فرآیند رنگ کاری با رنگ حاوی حلال بسیار فرار انجام شود،تبخیر سریع حلال می تواند موجب سرد شدن شدید سطح و تشکیل رطوبت بر روی سطح به خصوص در محیط های مرطوب شود.این پدیده می تواند موجب سفید شدن و همچنین ایجاد تخلخل بر روی سطح فیلم رنگ شده که بر خواص مقاومتی فیلم رنگ، اثر سو خواهد داشت.

خشک شدن اکسیداتیو:در این روش پس از تبخیر و خارج شدن حلال از فیلم رنگ تر ،اکسیژن هوا در فیلم رنگ نفوذ کرده و با فیلم رنگ واکنش های شیمیایی بر قرار می کند.رنگ هایی که با این مکانیسم خشک می شوند از مقاومت بیشتری برخوردار بوده و حلالیت خیلی کمی در حلال دارند در نتیجه فیلم حاصل برگشت ناپذیر خواهد بود.این نوع از پوشش ها به طور کلی ،به پوشش های گرما سخت یا ترموست (Thermoset) معروف هستند. رنگ های آلکیدی نمونه ی خوبی از این نوع رنگ ها هستند.
خشک شدن شیمیایی:در این روش همزمان با تبخیر حلال ،واکنش های شیمیایی بین رزین و هاردنر (Hardener) به وجود می آید که موجب سخت شدن فیلم رنگ می شود.رنگ هایی که به این طریق خشک می شوند مقاومت بسیار زیاد و برگشت پذیری بسیار کمی دارند.رنگ های پلی اورتان و اپوکسی نمونه هایی ار این نوع رنگ ها هستند.در جدول زیر مقایسه برخی از خواص این سه روش آمده است.