رزین‌های پلی استر از واکنش اسیدهای آلی دو عاملی(مانند مالئیک انیدرید) و الکل‌های چند عاملی به دست می‌آیند. رزین‌های پلی استر غیراشباع پلیمرهای تراکمی تشکیل یافته از واکنش پلی اُل‌ها (یا همان الکل‌های پلی هیدریک) با اسیدهای کربوکسیلیک دو عاملی هستند. پلی اُل‌های معمول شامل گلیکول‌هایی مثل اتیلن گلیکول می‌باشند. از جمله اسیدهای استفاده شده نیز می توان به فتالیک انیدرید و مالئیک انیدرید اشاره نمود.
در زمان واکنش، آب به عنوان محصول جانبی می‌باشد و برای پیشرفت کامل این واکنش نیاز است تا آب به طور پیوسته خارج گردد. استفاده از پلی استرهای غیراشباع و افزودنی‌هایی مثل استایرن گرانروی رزین را کاهش می‌دهد. این رزین به وسیله ایجاد شبکه‌ای از اتصالات عرضی فیلم خشک جامد رنگ را تشکیل می‌دهد.
این عمل به وسیله ایجاد رادیکال‌های آزاد در پیوندهای غیراشباع با تکثیر از طریق واکنش زنجیری با پیوندهای غیراشباع مولکول مجاور و اتصال آن‌ها به یکدیگر انجام می‌پذیرد. رادیکال‌های آزاد اولیه از طریق افزودن ترکیبی که به راحتی به رادیکال آزاد تبدیل می‌شود شکل می‌گیرند. به این ترکیبات آغازگر واکنش اطلاق می‌شود. معمولاً پراکسیدهای آلی مثل بنزوئیل پراکساید یا متیل اتیل کتون پراکساید را می‌توان به عنوان آغازگر یاد کرد.
رزین‌های پلی استر در ساخت مواد قالب سازی، به عنوان تونر در چاپگر لیزری و به عنوان محمل در رنگ‌های پلی استری کوره استفاده قرار می‌گیرد. پنل‌های دیواری ساخته شده از رزین پلی استر تقویت شده با فایبرگلاس به‌طور معمول در رستوران‌ها، آشپزخانه‌ها و سایر مکان‌هایی که احتیاج به دیوارهای قابل شستشو دارند، استفاده می‌شوند.
رزین‌های پلی استر از نوع گرماسخت بوده و مثل سایر رزین‌ها به صورت گرماده پخت و خشک می‌شوند.
انواع رزین پلی استر
رزین پلی استر (ایزوفتالیک)
تفاوت این نوع رزین با نوع اورتوفتالیک در استحکام مکانیکی و مقاومت شیمیایی بالاتر آن می‌باشد. بطور کلی کاربردهای هر دو نوع رزین اوتوفتالیک و ایزوفتالیک تقریباَ یکسان است و تنها در کاربردهایی که نیاز به خواص بالاتر و مهندسی‌تر باشد از نوع ایزوفتالیک استفاده می‌شود.
رزین پلی استر (اورتوفتالیک)
متداول‌ترین نوع رزین پلی‌استر بوده که به صورت عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع رزین در فرآیندهای لایه چینی کامپوزیت، صنایع دریایی، ساخت قایق و وان، فایبرگلاس، سنگ‌های مصنوعی و لوله‌های مختلف بکار می‌رود.
مزایای رزین پلی استر
- مقاومت مناسب در برابر حلال‌های مختلف
- مقاومت مناسب در برابر آب و هوا
- قیمت ارزان‌تر
- تحمل دمایی تا 80 درجه سانتی‌گراد
- مرطوب‌کنندگی مناسب الیاف شیشه
معایب رزین پلی استر
- بوی بسیار زیاد شبیه به استایرن
- اختلاط سخت‌تر نسبت به سایر رزین‌ها از جمله اپوکسی‌های دو جزئی
- نامناسب بودن برای تشکیل پیوند با بسیاری از سطوح
- خواص ضعیف‌تر نسبت به رزین اپوکسی
برای مطالعه بیشتر درباره رنگ‌های اپوکسی کلیک کنید.
رزین های پلی استر مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارند و برای مخازن، کشتی‌ها و لوله‌های حاوی اسیدها، قلیاها، محصولات پتروشیمی و شیمیایی، آب و سایر مواد که سرعت خوردگی فلز را افزایش می‌دهند، استفاده می‌شود.
هدف استفاده از رزین‌های پلی استر افزایش مقاومت طولانی مدت در برابر حمله‌های شیمیایی است که با استفاده از اصلاحاتی عملکرد آن در برابر حرارت را نیز بهبود می‌بخشند.
رزین‌های مقاوم به خوردگی رزین های پلی استر، ترفتالیک و ایزوفتالیک هستند.
ثبت ديدگاه